LE PRIME ALBICOCCHE DEL 2011 ♣ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΕΡΥΚΟΚΑ ΤΟΥ 2011

- L'albicocco è stracarico di belli frutti, succulenti e fragranti!

- Η βερυκοκκια μας φετος ειναι υπερπαραγωγη!

ΤΟ ΥΠΕΡΙΚΟ Ή ΣΠΑΘΟΧΟΡΤΟ Ή ΒΑΛΣΑΜΟΧΟΡΤΟ (St.JOHN'S WORT) ♣♣ IPERICO o ERBA DI SAN GIOVANNI o SCACCIADIAVOLI

ΤΟ ΥΠΕΡΙΚΟ Ή ΣΠΑΘΟΧΟΡΤΟ Ή ΒΑΛΣΑΜΟΧΟΡΤΟ (St.JOHN'S WORT)
ΦΤΙΑΧΝΩ ΣΠΑΘΟΛΑΔΟ

Ιστορικα στοιχεια - Ετυμολογια
Υπερικον το διατρητον, λατινικη ονομασια Hypericum perforatum, γνωστο από την αρχαιοτητα ως υπερεικόν. Η επικρατερστερη εκδοχη για την ετυμολογια του ονοματος του, ειναι οτι προερχεται απο το υπερ + εικων, δηλαδη ειναι πανω απο τα φαντασματα και τους διαμονες. Ο Ιπποκρατης, ο Γαληνος , ο Διουσκουρίδης καθως και ο Πλινιος, αναφέρουν το φυτο και τις ιδιοτητες του. Οι ερευνητες του Μεσαιωνα, αντιγραφουν τις παρατηρησεις των αρχαιων, και συνδυαζουν τις φαρμακολογικες του ιδιοτητες με την πληθωρα μαγικων, που του αποδιδουν. Πραγματικα, κατα την διαρκεια του Μεσαιωνα, το συσχετιζουν αμεσα με τη μαγεια : πιστευαν οτι απομακρυνε τους δαιμονες, τις μαγισσες, προστατευε απο τους κεραυνους καθως και απο το κακο ματι. Επισης, οταν αποτυχαινε μια προσπαθεια εξορκισμου, εβαζαν μερικα φυλλα υπερικου κατω απο τα ρουχα του ατυχου δαιμονισμενου και αλλα σκορπιζαν μεσα στο σπιτι του, για να κρατησει μακρυα τους δαιμονες...

Μορφολογια

Είναι ένας πολυετης ποωδης θαμνος, αυτοφυης στην Ελλαδα, στη Ευρωπη, Βορεια Αμερικη και Αυστραλια. Προτιμα μερη ηλιολουστα ή ημισκιερα. Ειναι πολυ ανθεκτικο φυτο τοσο στην ξηρασια, οσο και στις χαμηλες θερμοκρασιες, και φυτρωνει παντου. Ανηκει στην οικογενεια των Υπερικίδων (Hypericaceae), που αριθμει περι τα 400 ειδη. Εχει υψος 20-60 εκ. και σαν συνολο, πρασινο-γλαυκο χρωμα. Εχει πολυκλαδικο ριζωμα, και στερεο στελεχος, ορθιο, κυλινδρικο, που διατρεχεται κατά μηκος, από δυο αναγλυφες λωριδες, που προεξεχουν. Τα φυλλα του είναι μικρα, αντικρυστα, αμισχα, ωοειδη ή λογχοειδη, ημιδιαφανη. Αν κοιταξουμε ένα φυλλο απεναντι στο φως, διακρινονται στην επιφανεια του διασπαρτα διαφανη στιγματα, πραγμα που κανει αναγνωρισιμο το φυτο, ακομη και όταν δεν ανθοφορει. Από εδώ προερχεται και ο προσδιορισμος perforatum, που σημαινει διατρητος. Αυτά τα στιγματα είναι στην πραγματικοτητα μικρες ελαιωδεις κυστεις. Στο περιθωριο των φυλλων και ακομη πιο πολύ στα ανθη, διακρινονται επισης μαυρα στιγματα. Αυτά είναι ένα ειδος αδενων, που περιεχουν κατά κυριο λογο υπερικινη, ένα από τα δραστικα συστατικα του φυτου. Αν τριψουμε με τα δαχτυλα το φυτο, απελευθερωνεται η υπερικινη, που δινει μια κοκκινη χρωση. Η ανθοφορια διαρκει από τον Απριλιο εως τον Αυγουστο, ενώ φτανει την κορυφωση της, γυρω στις 24 Ιουνιου. Από εδώ πηρε και το ονομα, με το οποιο είναι πιο γνωστο στις αγγλοφωνες χωρες : «βοτανο του Αγιου Ιωαννη» (St.John’s wort), αλλα και το ελληνικο «βοτανο του Προδρομου» αφου συμπιπτει με την γιορτη του αγιου. Τα ανθη του, σχηματιζουν κορυμβους, εχουν 5 χαλαρα μακροστενα πεταλα, με ζωηρο κιτρινο χρωμα και μαυρα στιγματα στις ακρες τους, όπως εχουμε ηδη πει. Εχουν 5 σεπαλα και πολυαριθμους στημονες, που ενωνονται σε 3 δεσμες στη βαση. Ολο το φυτο αναδιδει μια ευχαριστη μυρωδια, που οφειλεται στα αιθερια ελαια που περιεχει. Εκτος απο το perforatum που ειναι το κατ'εξοχην φαρμακευτικο φυτο, απ'οπου παιρνουμε την δρογη, συναντουνται επισης και αλλα ειδη; πολυ διαδεδομενο ειναι ενα καλλωπιστικο ειδος, που χρησιμοποιειται ευρεως στους κηπους, επειδη ειναι πολυ ανθεκτικο και παραγει υπεροχα, κατακιτρινα ανθη, καθόλη την διαρκεια του καλοκαιριου.

Δραστικα συστατικα

Τα κυρια δραστικα του συστατικα είναι η υπερικινη και η υπερφορινη. Περιεχει επισης τανίνες, φλαβονοειδή (16% στα φυλλα : υπερινη, κερσετινη, κερσετρινη και ρουτινη), καροτενοειδή, φυτοστερόλες, φαινολικα οξέα και ενα αιθεριο ελαιο (περιεχει τερπενια με αντιβακτηριακες ιδιοτητες), τα οποια δρουν συνεργητικα με τα βασικα δραστικα συστατικα του φυτου.

Δρογη

Η δρογη του φυτου (δηλαδη το μερος του φυτου που χρησιμοποιειται για τις φαρμακευτικες του ιδιοτητες) είναι τα φυλλα και οι ανθισμενες κορυφες, φρεσκα ή αποξηραμενα. Η καλυτερη εποχη για την συλλογη της δρογης, ειναι γυρω στις 20-25 Ιουνιου. Η περιεκτικοτητα της δρογης σε δραστικα συστατικα, φαινεται να επηραζεται αμεσα απο την θεση του ηλιου στον ουρανο, που κατα το θερινο ηλιοστασιο (21-24 Ιουνιου), ειναι πραγματικα η υψηλοτερη δυνατη. Τα φυλλα και οι ανθισμενες κορυφες συλλεγονται και εμβρεχονται σε ελαιο, σε κρασι ή αποξηραινονται στην σκια και φυλασσονται σε χαρτινες σακκουλες.

Φαρμακευτικες ιδιοτητες
Εχει πολυ ισχυρη επουλωτικη δραση, που ηταν ηδη γνωστη κατα την αρχαιοτητα. Κατα τον Μεσαιωνα, οι ιπποτες του ταγματος του Αγιου Ιωαννη τη Ιερουσαλημ, εκμεταλλευτηκαν αυτην του την ιδιοτητα; αυτοι οι Οσπιταλιεροι (δηλαδη νοσοκομοι) ιπποτες, που αργοτερα εμειναν γνωστοι ως ιπποτες της Μαλτας, εκτος απο πολεμιστες, ως μοναχοι που ηταν, αναλαμβαναν επισης και την περιθαλψη των τραυματιων, κατα την διαρκεια των σταυροφοριων, στα νοσοκομεια του ταγματος τους, στην Μαλτα, στην Κυπρο και στην Ροδο. Ετσι χρησιμοποιουσαν το υπερικο, για να αντιμετωπισουν τα εγκαυματα και τα βαθια τραυματα απο τα σπαθια, εξ’ου και η ονομασια σπαθοχορτο, αλλα και για να ανεβασουν το ηθικο των στρατιωτων.
Πολύ διαδεδομενη είναι η χρηση του σπαθολαδου. Το σπαθολαδο παρασκευαζεται με μουλιασμα του φυτου σε ελαιολαδο και εκθεση στον ηλιο για 1 εβδομαδα εως ένα μηνα. Χρησιμοποιειται για περιποιηση και επουλωση αιμορραγουντων ή μολυμενων πληγων, ερυθηματων, εγκαυματων (εως και 3ου βαθμου) και αιμορροιδων. Εχει αμεσο αποτελεσμα στον πονο της πληγησας περιοχης, μεσα στα πρωτα λεπτα απο την εφαρμογη του. Προαγει την επουλωση και την αποκατασταση του δερματος, με εκπληκτικα αποτελεσματα.
Παραδοσιακα χρησιμοποιειται κατα των δηγματων απο φιδια.
Επισης βοηθα στους ρευματισμους και στην ισχυαλγια.
Του αποδιδεται καλλυντικη, αντιρυτιδικη δραση.
Η αντιικη του δραση το κανει αποτελεσματικο κατα του ερπη; στα πρωιμα σταδια του ερπη, οταν δεν εχουμε ακομη ελκη, ο συνδυασμος του με τον οξινο χυμο του λεμονιου, εχει εκπληκτικα αποτελεσματα.
Βοηθα στην απορροφηση των αιματωματων.
Σε αντιθεση με την φωτοευαισθησια που μπορει να προκαλεσει οταν ληφθει εσωτερικα, ιδιως σε ατομα με πολυ ανοιχτοχρωμη επιδερμιδα ή με ελλειψη μελανινης, αποτελει ενα αριστο φιλτρο κατα της UV ακτινοβολιας,  παντα επαναλαμβανω εφαρμοζομενο εξωτερικα; το κοκκινο χρωμα του λαδιου, που οφειλεται στην χημικη αντιδραση της υπερικινης κατα την εκθεση της στο φως, αποτελει φιλτρο για τις υπεριωδεις ακτινες, επιτρεποντας παραλληλα το μαυρισμα της επιδερμιδας. Θα πρεπει ομως να γινονται συχνες επαλειψεις για να ειναι αποτελεσματικο. Ειναι ιδανικο για την αντιμετωπιση του ηλιακου εγκαυματος; εκτος απο την αμεση ανακουφιση που προσφερει, επανορθωνει, ως ενα βαθμο, τις βλαβες που προκαλουν στο DNA της επιδερμιδας, οι ηλιακες ακτινες. Επισης ειναι αποτελεσματικο στο να προλαμβανει τα σημαδια που προκαλει η εκθεση στον ηλιο, στα σημεια του δερματος, οπου υπηρχαν πληγες.

Εσωτερικα λαμβανεται με την μορφη, τσαγιου, εκχυλισματος ή εμβρεγματος, καθως και χαπιων.
Εχει στυπτικες, αντισηπτικες, ανθελμινθικες, αντιβακτηριακες, αντιφλεγμονωδεις, αντικαταρροικες, και αποσυμφορητικες ιδιοτητες.
Το αφεψημα ειναι χωνευτικο, αντιδιαρροικο, ανακουφιζει απο το ελκος στομαχου, κωλικους και ελκη εντερων.
Ο συνδυασμος της διουρητικης με την αντιβακτηριακη του δραση, βοηθαει στην αντιμετωπιση λοιμωξεων του ουροποιητικου και στις παθησεις της κυστης.
Ειναι εμμηναγωγο, ρυθμιζει την ακανονιστη εμμηνο ρυση, κυριως σε γυναικες μεγαλης ηλικιας, και καταπολεμα τις μητρορραγιες.

Απο το 1980 και επειτα, πολυ διαδοθηκε επισης, η χρηση του ως βελτιωτικο της διαθεσης, και κατ’επεκταση, αντικαταθλιπτικο. Η δραση του αυτη ηταν γνωστη απο τους μεσαιωνικους χρονους, οπως ειπαμε παραπανω. Επισης, αν αναλογιστει κανεις οτι τα συμπτωματα της διπολικης διαταραχης, μοιαζουν με αυτα της καταληψης απο δαιμονες, μπορει ευκολα να καταλαβει την αποδοση σε αυτο μαγικων ιδιοτητων. Εξ'αιτιας της μεγαλης αποτελεσματικοτητας του, που μπορει να συγκριθει με τα συνθετικα φαρμακα, εχουν γινει πολλες μελετες για τον τροπο δρασης του. Τελικα κατεληξαν οτι λειτουργει ως "αναστολεας επαναπροσληψης της σεροτονονης", δηλαδη, κατι σαν φυσικο Ladose (Prozac).

Ομοιοπαθητικη δραση

Το υπερικο συμπεριλαμβανεται στα ομοιοπαθητικα φαρμακα. Ειναι το φαρμακο εκλογης σε μολωπες και πληγες, οπου εμπλεκονται και νευρικες αποληξεις. Δρα κυριως στον νωτιαιο μυελο. Συνισταται σε βλαβες που προερχονται απο αιχμηρα αντικειμενα. Χρησιμοποιειται για να αντιμετωπιστουν καθε ειδους τραυματισμοι σε περιοχες οπου υπαρχει μεγαλη συγκεντρωση νευρικων αποληξεων, και συνοδευονται απο οξεις πονους, που εξαπλωνονται ακτινοβολωντας στην γυρω περιοχη. Χρησιμοποιειεται σε νευραλγιες, τραυματικης ή μη αιτιολογιας, που εκδηλωνονται με καυστικο πονο και τοπικη υπερευαισθησια. Χρησιμοποιειται επισης στη παρεση του προσωπικου νευρου και στην αντιμετωπιση του πονου στον ερπη ζωστηρα.

Παρασκευη σπαθολαδου

Συλλεγετε τις ανθισμενες κορυφες του φυτου και γεμιζετε με αυτες, ενα βαζο με αεροστεγες κλεισιμο (λαστιχο στο καπακι) κατα τα 3/4 , χωρις να τις πιεσετε. Γεμιζετε το βαζο με εξτρα παρθενο ελαιολαδο. Κλεινετε το βαζο και το βαζετε σε μερος εκτεθειμενο στον ηλιο, για ενα μηνα. Μετα απο λιγες μερες, το λαδι αρχιζει να παιρνει ενα εντονο κοκκινο χρωμα. Ανακινειτε το βαζο καθε μερικες ημερες, ωστε να διαβραχει καλα η δρογη. Αφου περασει ο απαιτουμενος χρονος, φιλτραρετε το λαδι, περνωντας το απο μια γαζα ή τουλπανι, μεταγγιζοντας το σε ενα σκουροχρωμο μπουκαλι, παντα με αεροστεγες πωμα. Το σπαθολαδο, διατηρει τις ιδιοτητες του για 2 χρονια περιπου, αρκει να φυλασσεται μακρυα απο το φως. Καλο ειναι βεβαια, να παρασκευαζετε καθε χρονο φρεσκο. Μπορειτε αντι για ελαιολαδο, να χρησιμοποιησετε ηλιελαιο, καθως μερικοι υποστηριζουν οτι ετσι το σπαθολαδο διατηρειτα καλυτερα. Προσοχη ομως, δεν πρεπει να εχει υποστει χημικη επεξεργασια, δηλαδη να μην ειναι ραφιναρισμενο!

Βεβαιως, μπορειτε να βρειτε υψηλης καθαροτητας σπαθολαδο στο φαρμακειο σας. να προτιματε παντα τα τιτλοδοτημενα σκευασματα, γιατι ειναι εγγυηση για την υψηλη ποιοτητα του προϊοντος!

Αντενδειξεις και παρενεργειες

Να ειστε πολύ προσεκτικοι με τα φαρμακευτικα φυτα, όταν παρασκευαζετε διαφορα τσαγια και ροφηματα μονοι σας, γιατι η ποσοτητα των δραστικων συστατικων που λαμβανετε είναι ενεξελεγτη και μπορει να φερουν σοβαρες παρενεργειες. Συμβουλευτειτε παντα τον γιατρο ή τον φαρμακοποιο σας, πριν χρησιμοποιησετε οποιοδηποτε θεραπευτικο σκευασμα, για τυχον ανεπιθυμητες ενεργειες, καθως και για αλληλεπιδρασεις με αλλα φαρμακα.

Το υπερικο, στις συνηθισμενες θεραπευτικες δοσεις, είναι γενικα καλα ανεκτο.
Αντενδεικνυται σε εγκυους γυναικες, καθως και κατά τη διαρκεια της γαλουχιας.
Στα παιδια πρεπει να χορηγειται μονο μετα απο συσταση γιατρου.
Μπορει να επηρεασει το συκωτι και να προκαλεσει σοβαρη φωτιαευαισθησια, ιδιως σε ατομα με πολυ ανοιχτη επιδερμιδα, ή με ελλειψη μελανινης (αλμπινισμος).
Μπορει να προκαλεσει φωτο-δερματιτιδα. Γενικα πρεπει να προτιμαται η χορηγηση του εσωτερικα, κατα τους χειμερινους μηνες και να αποφευγεται κατα τις εποχες με μεγαλη ηλιοφανεια. Η εσωτερικη ληψη, αντενδεικνυται κατά την διαρκεια θεραπειων με υπεριωδη ακτινοβολια (UV) ή σολαριουμ.
Αλληλεπιδρα με διάφορα ψυχοτρόπα φάρμακα, συμπεριλαμβανομένων άλλων αντικαταθλιπτικών, επειδή επηρεάζει τους νευροδιαβιβαστές.
Επαγει το ενζυμικο συστημα κυτοχρωμα P450 και κατά συνεπεια επηρεαζει τον μεταβολισμο αρκετων φαρμακων.

Οι διαφορες τυχον ανεπιθυμητες ενεργειες, εξαφανιζονται αμεσως μετα την διακοπη της χορηγησης.

Ακολουθει αναλυτικος καταλογος με τις δραστικες ουσιες, και σε παρενθεση τα σκευασματα, με τα οποια αντενδεικνυται η συγχορηγηση του υπερικου :

warfarin (Panwarfin, Warfarin)

acenocumarol (Sintrom)

cyclosporin (Sandimmum)

αντιιικα : indinavir (Crixivan), nelfinavir (Viracept), ritonavir (Norvir), saquinavir (Fortovase, Invirase) efavirenz (Stocrin), nevirapin (Viramune)

αντισυλληπτικα per os : (πχ. Mercilon, Yasmin, Trigynera,κτλ)

αντισπασμωδικα/ αντιεπιληπτικα : carbamazepin (Tegretol), phenobarbital (Gardenal, Kaneuron), phenytoin (Epanutin)

digoxine (Digoxin, Lanoxin)

theophyllin (Theo-dur, Theo-bros, Theoplus, Uniniphyllin )

φαρμακα κατα της ημικρανιας : sumatriptan (Imigran, Sutriptan, Forcet κ.α), zolmitriptan (Zomigon, Zolmitriptan), rizatriptan (Maxalt)

αντικαταθλιπτικα (αναστολεις επαναπροσληψης της σεροτονινης): citalopram (Celius, Seropram, Seproc κ.α.), fluoxetin (Ladose, Flonital, κ.α.), fluvoxamin (Dumyrox), paroxetin (Seroxat, Noprilex, Paroxia κ.α.), sertralin (Zoloft,Certorun, Zolotrin κ.α.)

trazodon : (Trittico)

tacrolimus : (Protopic)

Η καταναλωση του υπερικου, απο ζωα με λευκο τριχωμα, μπορει να προκαλεσει την λεγομενη "ασθενεια του φωτος", δηλαδη σοβαρη φωτοευαισθησια, με εκτεταμενα ελκη, που μπορει ακομη και να αποβει μοιραια.

IPERICO o ERBA DI SAN GIOVANNI o SCACCIADIAVOLI 
OLEOLITO DI IPERICO

Cenni storici

Hypericum perforatum, comunemente conosciuto come iperico, ma anche millebuchi, erba di San Giovanni, erba delle streghe, ecc. Le sue qualità sono state scoperte e apprezzate fin dall’antichità. Il nome iperico (υπερεικόν) è greco e molto probabilmente, significava «al di sopra», (υπέρ + εικών) ossia più forte delle apparizioni d'oltretomba, del mondo infero. Ippocrate, Dioscoride, Galeno e Plinio si riferiscono alle sue qualità farmaceutiche. Gli scienzati del medioevo, replicano quelli antichi, e lo associano con la stregoneria. Infatti, credevano che allontanava i spiriti malinghi, le streghe, prottegeva dal malocchio e dai fulmini; veniva appeso alle finestre e sulle porte per impedire ai demoni di entrare nelle case. E quando nemmeno le preghiere degli esorcisti erano riuscite a liberare una donna indemoniata, le si mettevano in seno alcune sue foglie e altre si sparpagliavano nella sua abitazione.

Morfologia

È una pianta erbacea, perenne semisempreverde, che produce nuomerosi fusti, eretti, di 20-60cm di altezza. Il fusto, viene percorso da due strisce longitudinali in rilievo. Le foglie, opposte, sono sessili, di forma ovale o ellittica. Osservate controluce, presentano numerose ghiandole oleose, traslucide affondate nel lembo, che hanno dato alla pianta il nome di “perforatum” o millebuchi. I fiori, sono riuniti in pannocchie, hanno cinque sepali verdi ovali-oblunghi e cinque petali giallo brillante ovali-ellittici la cui superficie è spesso macchiata da punti neri, che sono anche loro strutture ghiandolari contenenti Ipericina; fregando i fiori tra le dita, si sprigiona l’ipericina che li tinge di rosso (da ciò il nome : erba dell'olio rosso). Gli stami, dorati sono numerosissimi. La fioritura dura da aprile fino ad agosto, e raggiunge il suo punto massimo verso il 24 giugno (ricorrenza di San Giovanni) da cui il nome popolare. Il frutto è una capsula ovale che a maturità si apre nelle tre parti che la compongono: i semi, cilindrici, sono di colore nero o bruno scuro. Tutta la pianta emana un odore piacevole, grazie agli oli essenziali che contiene. Preferisce boschi radi e luminosi. Cresce spontaneamente nei terreni incolti, nei pascoli, lungo i bordi delle strade, dal livello del mare fino alla zona alpina. La ritroviamo ovunque: in tutta Europa, nell’Africa del Nord, in Asia, in Australia e per naturalizzazione in America.

Esistono altre varietà di iperico (circa 160), alcune utilizzate come piante da giardino (Hypericum calycinum L.) o spontanee (Hypericum crispum, ecc.).

Principi attivi

Nelle sommità fiorite della pianta si trovano sostanze foto dinamiche e specificamente derivati diantronici ed antranolici di cui il più noto è l’ipericina (ma anche l’iperico-deidro-diantrone, la pseudoipericina ecc.), che tra l’altro, sono responsabili della “malattia della luce” che si manifesta agli anilmali, quando si cibano della pianta, in pascolo. Inizialmente, il principio ritenuto attivo era, appunto, l’ ipericina, ma i recenti sviluppi hanno chiarito che molte classi chimiche sono da considerarsi corresponsabili dell'attività, con probabili effetti di sinergia sia farmacodinamica sia farmacocinetica. Cosi nell’iperico sono presenti composti flavonici (iperina, quercitina, quercitrina e rutina), floroglucinoli (iperforina) , tannini, vitamina C, carotene, acido caffeico, e infine, un olio essenziale, composto principalmente da terpeni e sesquiterpeni, a cui verrebbero attribuite le proprietà antibatteriche delle preparazioni per uso esterno dell’iperico.

Droga

Le parti utilizzate come droga ( cioè la parte o le parti di una pianta che contengono i principi attivi utilizzati a scopo terapeutico), sono rappresentate dalle sommità fiorite. Viene utilizzato fresco, macerato in olio o vino, per uso esterno, oppure essiccato all’ombra e conservato in sacchetti di carta per gli usi interni. Il migliore periodo per la raccolta è entro 20-25 Giugno. Pare che la concentrazione di principi attivi nella pianta è direttamente proporzionale all’altezza del sole sulla volta celeste, raggiungendo la massima potenzialità al solstizio d’estate. Questo era noto alla tradizione erboristica popolare che chiamava l’iperico erba delle streghe (il giorno del solstizio, cioè il 24 Giugno, veniva considerato il giorno delle streghe) o erba di San Giovanni (24 Giugno) alludendo appunto al momento migliore di raccolta.

Azione farmacologica

L’iperico viene considerato il rimedio per eccellenza di tutte le lesioni della cute, in primo luogo delle ustioni ma anche di piaghe e ferite di diversa natura. Questa sua azione era conosciuta fin dall’antichità. Durante il Medioevo, i cavallieri di San Giovanni di Gerusalemme (Ospedalieri), l’hanno usato appunto per guarire i feriti, nei loro spedali di Malta, Cipro e Rodi. Ma lo somministravano anche per uso interno, per aiutare la loro psicologia.

Molto diffuso, anche nell’erboisteria popolare, è l’uso dell oleolito. L’olio di iperico è molto facile di prepararlo a casa, lasciando macerare le sommità fiorite in olio di oliva ed esposizione al sole per ca un mese. E utile per curare piaghe profondi, ustioni (fino al 3° grado!), eritemi e emorroidi. La cicatrizzazione delle lesioni, anche di quelle più gravi, avviene molto rapidamente e senza i raggrinzamenti tipici delle cicatrici da ustioni. Elimina ancora il dolore, della parte lesionata, già in pochi minuti dopo l’applicazione.

Nella medicina tradizionale è un ottimo rimedio contro i morsi dei serpenti.
É efficace per alleviare i dolori provocati dai reumatismi.
Risolve efficacemente tutte le contusioni, accompagnate o meno da stravaso sanguigno (ematoma), le ecchimosi e gli edemi infiammatori.
La sua azione antivirale, lo rende effettivo contro l’ herpes. Se viene applicato immediatamente appena compaiono i primi segni di tensione cutanea e gonfiore, determina l’arresto del decorso dell’ herpes; le vescicole già formatesi non si ulcerano mentre quelle già ulcerate guariscono rapidamente. Per milgiorare effetività deve essere mescolato con succo di limone fresco, in modo tale che l’acido, contenuto nel succo del limone, permetta all’ipericina di manifestare l’effetto antivirale.

Malgrado la fotosensibilità che provoca, specialmente a persone di pelle molto chiara, quando viene somministrato per via orale, applicato dulla pelle consiste un efficace filtro contro i raggi UV. L’ipericina, con l’esposizione al sole, durante la preparazione dell’oleolito, perde la sua reattività fluorescente ai raggi ultravioletti, colorando di rosso l’olio e diventando con questo processo una barriera impenetrabile ai raggi ultravioletti più nocivi, permettendo contemporaneamente alle parti esposte al sole di abbronzarsi. L’olio di iperico è inoltre, uno dei più efficaci doposole; non solo allevia i sintomi dell’eritema solare, ma ripara, in parte, le lessioni provocate dai raggi solari, al DNA della pelle. Per maggior efficacia, è necessario rinnovare frequentemente l’applicazione di olio di iperico durante l’esposizione al sole e sempre dopo aver fatto il bagno in mare.

Possiede ancora qualità cosmetiche, e si usa per dare tono alla pelle avvizzita.
Viene somministrato per via orale, come tisana, decotto o pillole.

Ha azione antisettica, antiinfiammatoria, stiptica.
Ha azione balsamica alle vie aeree, su cui agisce fluidificando il secreto bronchiale, favorendo l’espettorazione del catarro e risolvendo il processo infiammatorio che sta alla base della ipersecrezione bronchiale.Così è efficace contro la tosse ma anche la sinusite.
Il decotto, aiuta alla digestione, alle ulceri dello stomaco e dell’intestino, le coliche ed è antidiarroico.
L’azione antiflogistica viene esercitata anche a livello delle vie urinarie dove riduce la sintomatologia dolorosa legata al processo infiammatorio. Ma anche la sua azione antibiotica e antivirale, lo rende efficace contro infezioni della ciste e delle vie urinarie.
Aiuta a regolare il ciclo menstruale, specialmente alle donne di età matura, e agisce contro le metrorragie.

Dal 1980 è stato molto diffuso per le sue qualita antidepressive. Questa sua azione era nota dall’antichità, come abbiamo già riferito. Se si rende conto dei sintomi del sindrome bipolare, si può spiegare la sua assosiazione con i demoni e le streghe. Grazie alla sua efficacia, si può essere paragonato con le medicine sintetiche. Dopo estese ricerche sulla sua azione, hanno concluso che agisce come “inibitore selettivo della ricaptazione della serotonina “(SSRI), cioè come un naturale Prozac.

Azione omeopatica
E' il rimedio delle contusioni e ferite a carico del sistema nervoso. Viene chiamato anche "l'Arnica dei nervi". E' adatto a gestire qualsiasi trauma in zone molto innervate, quando seguano dolori acuti, pungenti, irradiati. Esercita la sua azione soprattutto sul midollo spinale. É consigliato anche per lesioni create da strumenti appuntiti. Si usa sia nelle nevriti, traumatiche e non, che si manifestino con dolori brucianti, pungenti, ed insensibilità locale. Le fitte interessano l' intero nervo da cui dipende la regione interessata dalla lesione. Viene usato ancora, per affrontare i dolori dell herpes zooster.

Preparazione dell’oleolito di iperico
Raccogliete le sommità fiorite, e riempite per tre quarti un vaso di vetro trasparente a chiusura ermetica senza pressare eccessivamente. Versate nel vaso dell’olio extra vergine di oliva, fino a coprire la droga. Applicate i coprechio ed esponete al sole per un mese. Già dopo qualche giorno l’olio assume una intensa colorazione rosso rubino. Non dimenticate di capovolgere il vaso di tanto in tanto, per ottimizzare l’estrazione dei principi attivi. Terminato il tempo di esposizione al sole, si recuperate tutto l’olio filtrando con una stoffa sottile travasandolo in una bottiglia di vetro scuro che abbia sempre la chiusura ermetica. L’olio conserva intatte le sue proprietà per circa due anni, a patto che venga mantenuto sempre ben tappato ed al riparo dalla luce. Meglio rinnovare la preparazione ogni anno. Secondo alcuni l’olio di oliva può essere sostituito con olio di semi di girasole, siccome questo olio garantirebbe una migliore conservabilità del prodotto. L’olio di girasole però deve essere puro, perferibilmente bio ed estratto a pressione fredda, non ottenuto con solventi chimici.

Controindicazioni ed effeti collaterali
Tenete sempre ben presente, che tutte le piante per uso medicinale devono essere utilizzate sempre sotto stretto controllo medico dato che possono essere tossiche ed il loro uso non esente da effetti collaterali o da rischi.
Considerando tutto quello che abbiamo riferito finora, possiamo dire che l’iperico per via interna può essere tranquillamente usato durante il periodo invernale, mentre durante i mesi estivi deve essere evitata l’esposizione al sole. Non esistono rischi di fotosensibilizzazione in caso di assunzione di dosaggi normali di estratti idroalcolici o di pillole di iperico, ma persone appartenenti a fototipi sensibili o con assenza di melanina (albini) dovrebbero fare attenzione a sottoporsi a trattamenti UV in caso di assunzione regolare.E scosigliato ai bambini e deve essere somminstrato solo dopo prescritto da un medico. Non deve di essere somministrato alle donne incinte o lattanti. Siccome la pianta è un forte induttore del CYP 3A4, enzima che metabolizza l'80% dei farmaci in commercio, sono stati evidenziate interazioni con altri farmaci, metabolizzati dal sistema enzimatico microsomiale P450.
Segue un catalogo con le medicine con le quali ci sono riferite interazioni :
warfarin (Coumadin)
acenocumarolo (Sintrom)
ciclosporina (Sandimmum)
antivirali : indinavir (Crixivan), nelfinavir (Viracept), ritonavir (Norvir), saquinavir (Fortovase, Invirase)
efavirenz (Sustiva), nevirapina (Viramune)
contraccettivi orali (es. Mercilon, Milvane, Minulet, Triminulet, Harmonet, ecc.)
anticonvulsivanti: carbamazepina (Tegretol), fenobarbitale (Gardenale, Luminale), fenitoina (Dintoina)
digossina (Eudigox, Lanoxin)
teofillina (es. Aminomal, Diffumal-24, Theo-dur, ecc.)
antiemicranici: sumatriptan (Imigran, Sumigrene), zolmitriptan (Zomig), rizatriptan (Maxalt, Rizaliv)
antidepressivi SSRI: citalopram (Elopram, Seropram), fluoxetina (es. Prozac, Fluoxeren), fluvoxamina (es. Dumirox, Fevarin), paroxetina (Sereupin, Seroxat), sertralina (Tatig, Zoloft)
nefazodone (Reseril)
trazodone (Trittico)
tacrolimus (Prograf)
Tutti gli effeti collaterali scompaiono subito, quando si ferma la somministrazione dell'iperico.

ZEOLITE ♣♣ ΖΕΟΛΙΘΟΣ

immagine tratta dal web

ZEOLITE

Le zeolite sono minerali che si formano dalla cristallizzazione del magma, durante il suo raffredamento, quando viene messo a contatto con l'aria o l'acqua. La parola zeolite deriva dal greco "zèo" che significa bollire e "lìthos" che significa pietra. Fu coniata dal mineralogista svedese Axel Fredrik Cronstedt, che osservà di liberarsi vapore acqueo, scaldando uno di questo minerali. Le zeoliti hanno una struttura cristallina regolare e microporosa, caratterizzata da una enorme quantità di volumi vuoti interni ai cristalli. Queste cavità proprio, possono essere riempite da acqua (che il minerale può perdere con l'esposizione all'aria o se è riscaldato) e da altri metalli presenti. Nella loro struttura, presentano una intelaiatura a base di alluminosilicato con cationi intrappolati all'interno di cavità a "tunnel" o a "gabbia". Queste gabbie hanno una simmetria cristallina, e cosi le zeoliti rappresentano una classe di settacci molecolari. Possiedono inoltre, seletività maggiore rispetto, ad esempio, al carbone attivo o alla silice che possiedono vuoti irregolari. Per quanto riguarda la loro composizione, si tratta di silicato idrato di sodio, calcio e alluminio naturale, con ioni mobili. Ha la proprietà di perdere o assorbire acqua e di scambiare i propri ioni con altri ioni presenti in una soluzione. Questo scambio ionico, che è un processo chimico-fisico, consistente nello scambio del catione contenuto all'interno della struttura cristallina, con ioni presenti in soluzione, che possiedono dimensioni e proprietà elettrostatiche compatibili con la struttura entro la quale vanno ad inserirsi.
Oltre le zeolite naturali esistono pure anche quelle di sintetici, che vengono usati soprattuto nell'industria (quella petrichemica, come catalizzatori, nei detergenti). Le zeolite vengono usate nell'agricoltura, nell'edilzia e nell'addolcimento delle acque (molto diffuse per la purificazione dell'acqua negli acquari).

Ma perchè mai ho deciso di occuparmi delle zeolite in questo post? Le zeolite si annoverano tra le medicine naturali. La premessa ci ha fatto capire come funzionano.

Certo non sono una soperta recente. Nell'Asia, vengono usati dalla medicina tradizionale, diggià per 800 anni.Negli USA sono stati approvati dal FDA come GRAS (generally recognised as safe), cioè come "generalmente sicuri".
Potete trovarlo tra gli integratori alimentari in forma di pillole o liquido.
I loro benefici alll'organismo sono tanti :

- hanno effetti positivi sul metabolismo,

- sono un integratore che fornisce il corpo con metalli,

- le loro ottime qualità di assorbimento ne fanno un valido aiuto contro i veleni della cute e delle mucose interne,

- assorbono le diossine e i metalli pesanti, aiutando alla dissintossicazione dell'organismo,

- agiscono come antibatterico e può quindi vengono utilizzate alla stregua di un antibiotico naturale,

- eliminano, frenano ed impediscono il processo di invecchiamento della cute,

- sono di grande aiuto durante le diete, grazie alla loro azione dissintossicante,

- rafforzano il sistema immunitario,

- inglobano gli allergeni e agiscono come antistaminici naturali,

- recenti studi hanno dimostrato anche un’azione benefica in presenza di neurodermatiti, psoriasi, acne, micosi vaginali, candida orale, placche ed herpes,

- stimolano le attività di altre sostanze e agisce immediatamente in concomitanza con oli nutritivi, piante e acqua.

Secondo numerose ricerche, non sono tossici, anche in dosi elevate, e quindi, il loro utilizzo e sicuro. Entro 6-8 ore, vengono espulsi dal corpo del tutto. Non hano sapore o odore. Meglio però, aumentare la dose giornaliera gradualmente, siccome durante i primi giorni è possibile che si manifestino mal di testa, male ai muscoli o senso di debolezza, che si causano dalla forte azione dissinitssicante.

 

immagine tratta dal web

 

ΖΕΟΛΙΘΟΣ

Οι ζεολιθοι, ειναι ορυκτα, ηφαιστειακης προελευσης. Σχηματιζονται κατα την διαδικασια κρυσταλλωσης του μαγματος, οταν αυτο αρχιζει να ψυχεται, καθως εξερχετια απο το ηφαιστειο και ερχεται σε επαφη με τον αερα ή το νερο. Η λεξη προερχεται απο το "ζεω", δηλαδη βραζω, και το "λιθος". Επινοηθηκε απο τον σουηδο μεταλλειολογο Axel Fredrik Cronstedt, που παρατηρησε οτι εκλυοταν υδρατμοι, οταν ζεσταινε ενα κομματι απο το ορυκτο.

Η δομη των ζεολιθων ειναι κρυσταλλικη, κανονικη και μικροπορωδης και περικλειει εναν τεραστιο αριθμο απο κενους χωρους, αναμεσα στους κρυσταλλους. Αυτες οι κοιλοτητες, μπορουν να γεμισουν με νερο (αυτο που εκλυεται με τη μορφη υδρατμων κατα τη θερμανση) μεταλλα ή και οργανικες ενωσεις. Περιγραφοντας τη δομη τους, μπορουμε να πουμε οτι εχουμε εναν σκελετο με βαση το αλουμινιο και το πυριτιο, με εγκλωβισμενα κατιοντα μεσα σε κοιλοτητες σε μορφη τουνελ ή κυψελων. Αυτες οι κυψελες, παρουσιαζουν μια κρυσταλλικη συμμετρια, με αποτελεσμα, οι ζεολιθοι, να αποτελουν ενα ειδος μοριακου κοσκινου. Ενα αλλο πλεονεκτημα, ειναι, οτι ειναι πιο αποτελεσματικοι στο φιλτραρισμα ουσιων, σε συγκριση πχ. με τον ενεργο ανθρακα ή το οξειδιο του πυριτιου, που εχουν ακανονιστη εσωτερικη δομη. Ως προς την συνθεση τους, εχουμε υδροξειδιο του πυριτιου, ασβεστιο και φυσικο αλουμινιο με ελευθερα ιοντα. Εχει την ιδιοτητα να χανει ή να απορροφα νερο και να εναλασσει τα ιοντα του με αλλα ιοντα, οταν βρεθει μεσα σε ενα διαλυμα. Αυτη η ιοντοαναλλαγη, που αποτελει μια διαδικασια φυσικοχημικη, συντελειται, με την ανταλλαγη του κατιοντος, που κυκλοφορει μεσα στον κρυσταλλικο σχηματισμο του ζεολιθου, με τα ιοντα που βρισκονται στο διαλυμα και εχουν διαστασεις και ηλεκτροστατικες ιδιοτητες συμβατες με τη δομη του.
Εκτος απο τους φυσικους, υπαρχουν και τεχνητοι ζεολιθοι, οι οποιοι χρησιμοποιουνται κατα κυριο λογο στην βιομηχανια (στα πετροχημικα ως καταλυτες, στα απορρυπαντικα).Οι ζεολιθοι, χρησιμοποιουνται εκτεταμενα στην γεωργια, στην κατασκευαστικη και στο φιλτραρισμα του νερου (πολυ διαδεδομενη η χρηση τους στα ενυδρεια). Και κατι επικαιρο : αρκετοι τοννοι ζεολιθου, ριχτηκαν στη θαλασσα, κοντα στην Φουκουσιμα της Ιαπωνιας, για να απορροφησουν και να εξουδετερωσουν τα ραδιενεργα σωματιδια, που σκορπισαν στο νερο, κατα την καταστροφη του πυρηνικου αντιδραστρα.

Θα μου πειτε τωρα, πως μου ηρθε να μιλησω για τον ζεολιθο... Τον τελευταιο καιρο κυκλοφορησαν στα φαρμακεια χαπια που περιεχουν σκονη ζεολιθου (που γινεται καταλληλος για καταναλωση μετα απο επεξεργασια, γι'αυτο μην αρχιζετε να ροκανιζετε ... πετρες) και πιστευω οτι ετσι θα συμβαλλω λιγο στην πληροφορηση. Οι ζεολιθοι λοιπον, συμπεριλαμβανονται στα φυσικα φαρμακα. Δεν ειναι βεβαια καινουργια ανακαλυψη. Η χρήση τους μάλιστα είναι διαδεδομένη σε όλη την Ασία, καθώς χρησιμοποιουνται εδω και 800 χρόνια στην παραδοσιακή ιατρική, συμβαλλοντας στην συνολική υγεία και ευεξία. Στις ΗΠΑ εχουν την σχετικη εγκριση του FDA (του Οργανισμου Τροφίμων και Φαρμάκων) και συμπεριλαμβανονται στην λίστα των Γενικώς Αναγνωρισμένων ως Ασφαλών (GRAS) στην κατηγορια «γενικώς ασφαλές». Zεολιθοι υπαρχουν και στην Ελλαδα; πλούσια κοιτασματα εξαιρετικού ζεόλιθου βρισκονται στην Θράκη; η καθαρότητα τους μαλιστα αγγίζει το 95% , πραγμα που τα κατατάσσει στην κορυφαία ποιότητα παγκοσμίως.

Ολη αυτη η εισαγωγη, ειχε σκοπο να μας δωσει να καταλαβουμε που οφειλονται οι εξαιρετικες ιδιοτητες αυτου του ορυκτου. Αλλα ας δουμε πως βοηθαει τον οργανισμο

- πρωτα απ'ολα εχει θετικη δραση στον μεταβολισμο,

- ειναι φυσικο συμπληρωμα διατροφης, που προσφερει στον οργανισμο μεταλλικα στοιχεια,

- με την αριστη απορροφητικη του ικανοτητα, βηθα στην απομακρυνση διαφορων δηλητηριωδων ουσιων απο το δερμα και τους εσωτερικους βλεννογονους,

- απορροφα τις διοξινες και τα βαρεα μεταλλα, βοηθωντας στην αποτοξινωση του οργανισμου,

- δρα επικουρικα στις διαιτες αδυνατισματος, παλι χαρη στις αποτοξινωτικες του ιδιοτητες,

- εχει φυσικη αντιβιοτικη δραση,

- περιοριζει και αποτρεπει την γηρανση του δερματος,

- προσφατες ερευνες, εχουν αποδειξει οτι δρα ευεργετικα, περιοριζοντας τα συμπτωματα σε νευροδερματιτιδες, ψωριαση, ακμη, κολπιτιδες, μυκητιακης αιτιολογιας στοματιτιδες και στον ερπη,

- δρα σαν ανοσοενισχυτικο,

- εγλωβιζει τα αλλεργιογονα και δρα σαν φυσικο αντιαλλεργικο,

- δεγειρει και ενιχυει την δραση αλλων ουσιων.
Συμφωνα με τις διαφορες ερευνες, ειναι εξαιρετικα ασφαλες και μη τοξικο. Αποβαλλεται πληρως απο τον οργανισμο μεσα σε 6 με 8 ωρες. Δεν εχει γευση ή οσμη, δεν ειναι ερεθισιτκο και μπορει να ληφθει και με αδειο στομαχι. Καλο ειναι, η δοσολογια να αυξανεται σταδιακα, γιατι μπορει κατα τις πρωτες μερες χρησης, λογω της εντονης αποτοξινωτικης δρασης, να παρατηρηθει καποια αδιαθεσια, κεφαλαλγια, πονοι μυων. Τα συμπτωματα παντως συνηθως ειναι ηπια και παροδικα. 

immagine tratta dal web

PELARGONIO ♣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΜΑΣΤΙΧΙΑ

ORTENSIA ♣ ΟΡΤΑΝΣΙΑ ♣ HYDRANGEA